شما تصمیم گرفته اید: «با بیرون بردن از بس! این آخر هفته پیتزای خانگی می خوریم.» خمیر خنک مورد علاقه خود را درست می کنید، خمیری که یک شبه در یخچال مزه دار می شود.
یک دسته از سس گوجه فرنگی مخفی عمه خود را به آرامی می جوشانید.
شما آماده هستید که پیتزای خود را کنار هم بچینید، بنابراین پنیر پیتزا بسته ای را بیرون بیاورید، اما صبر کنید.
آیا واقعا موزارلا بهترین پنیر برای پیتزا است؟ یا انواع دیگر می توانند ذوب پذیری موزارلا را ارائه دهند، اما طعمی غنی تر و پیچیده تر دارند؟یکی از تجربیات عالی زندگی این است که مثلثی از پیتزای داغ را بگیرید و وقتی دستتان از ماهیتابه به دهان می‌رود، پنیر ذوب شده را ببینید که به رشته‌های معطر کشیده می‌شود.
موزارلا، پنیر پیتزای مورد علاقه آمریکا، همه چیز در مورد تجربه بافتی است. اما از نظر طعم چگونه جمع می شود؟اگر از من بپرسید بلوک موزارلا که معمولاً استفاده می کنید بسیار ساده است.
مطمئناً، به طور کلی طعم شیری تند پنیر را دارد، اما در کل، نسبتاً خنثی است. که لزوما چیز بدی نیست: موزارلا همراه با سوسیس تند یا فلفل تند، فویل عالی است.
اما در مورد پیتزای با طعم ملایم قارچ و فلفل دلمه ای یا زیتون سیاه و پیاز چه می توان گفت؟ آیا خوب نیست که چیزهای گاو را با پنیر جالب تری تقویت کنیم همه اینها بدون از بین بردن ذوب پذیری (و همتای آن، کشش پذیری)؟
به طور کلی، هر چه پنیر سفت تر و کهنه تر باشد، تمایل کمتری به ذوب شدن روی پیتزای شما دارد. پنیر جک نرم در عرض چند دقیقه ذوب می شود. پارمزان دو ساله، به سختی.
من انتخاب کرده ام که پنیرهای «جوان» (حداقل کهنه) با نقطه ذوب پایین را آزمایش کنم زیرا تصور می کنم بیشتر شما به پیتزای پر شده با تکه های پنیر نیمه آب شده اهمیت نمی دهید.
